XX. mendean, baleen ehiza industrialak itsas ugaztun horietatik ia hiru milioi akabatzera eraman zuen gizateria, eta biztanleria globalaren % 99 murriztu zuen. Sarraski masibo horrek, baleak murrizteaz gain, ozeanoen osasunerako funtsezko mekanismo bat ere desegin zuen: elikagaiak itsasoko elikadura-sareen bidez garraiatzea, oraindik ere irauten duen "zor ekologikoa" sortuz, Hakai Magazine gaiari buruzko txosten zabal batean nabarmentzen den bezala.

Animalia horiek berebiziko garrantzia dute ozeanoko produktibitatean, funtsezko mantenugaiak askatzen baitituzte gorotzen bidez, eta horrek itsas ekosistemen orekan laguntzen du.

David King Cambridgeko Unibertsitateko kimikariaren arabera, baleak ozeanoaren sakonean elikatzen dira, eta han presioa oso handia da, baina gainazalera igo behar dute hondakinak askatzeko. Prozesu natural horrek elikagaiak ematen ditu, hala nola burdina, nitrogenoa eta fosforoa, elementu horiek urriak diren eremu ozeanikoetan.

Eguzki-argiarekin kontaktuan, balearen gorozkiek fenomeno ekologiko paregabea sortzen dute: fitoplanktonaren hazkunde lehergarria, itsasoko elikadura-kateen oinarria, ozeanoko eremu zabalak bizi-eremu aberats bihurtzen dituena.

Heidi Pearson itsas biologoak Hakai Magazineri azaldu dionez, gorozki horiek itsasoko urak baino zazpi aldiz elikagai gehiago dituzte, eta horrek ozeanoaren produktibitatea handitzen du eta fitoplanktona haztea errazten du. Itsasoko beste espezie batzuentzat funtsezkoa izateaz gain, funtsezko rola du klima-aldaketaren aurkako borrokan, urtero 22 megatonelada karbono dioxido xurgatzen baititu. Hala ere, baleen populazioak murrizteak prozesu hori murriztu du, ozeanoek karbonoa harrapatzeko eta oreka ekologikoa berrezartzeko duten gaitasuna murriztuz.

Informazio gehiago