Hirietako bizimoduaren erritmoak, ohiturak eta elkarreragin pertsonalak gero eta gehiago urruntzen dira giza espezieak mendeetako bilakaeraren ondoren egokitu zituen eredu naturaletatik. Errealitate sozioekonomiko berri horrek nabarmen eragiten du herritarren osasunean, eta estres- eta antsietate-egoerak eragiten ditu, bai eta bihotz-hodietako asaldurak sortu ere. Hala ere, ikerketa ugarik erakusten dute naturarekiko harremanari berrekitea, baita hiri inguruko eremuetan dagoena ere, funtsezko faktorea izan daitekeela pertsonen baldintza fisiologikoak eta psikologikoak hobetzeko.

Testuinguru horretan sortu zen Japonian Shinrin Yoku teknika (baso-bainuak), basoan jarduerak egitean datzana, naturarekin birkonektatzeko eta osasunerako onura zuzena lortzeko tresna gisa. Baso-bainuak prebentzioko eta osasunaren kontserbazioko praktika dira, eta ongizatea hobetzea, estresa arintzea eta atsedena sustatzea dute helburu. Arreta osoko printzipioetan oinarritzen da: zentzumenak basoaren atmosferara irekitzea, basoan ibiltzean abiadura motelduz, basoko airea arnastuz eta paisaiarekiko lotura emozionala sustatuz.

Gainera, Baso-Bainuak gizarte-konexioak hobetzera eta gizarteratzeari laguntzeko kapital soziala handitzera bideratzen duen terapia gisa erabiltzen den teknika izan daiteke. Horrela, Baso-terapiak tratamendu estandarraren eta gaixotasun espezifikoetarako errehabilitazioaren osagarri gisa jardun dezake.

Gaur egun, teknika hori hainbat hiri eta lurraldetan esperimentatzen ari da, pertsonen osasuna hobetzen ari dela egiaztatzen duten hainbat eta hainbat azterlanekin.