'Odolezko elurra', mendeetan zehar zientzialariak liluratu dituen fenomeno harrigarria, ez da kutsaduraren edo isuritako odolaren emaitza, izenak iradoki lezakeen bezala, baizik eta paisaia elurtuetan bizi diren organismo ñimiñoek gauzatutako prozesu naturala.

Fenomeno horren ezaugarri nagusia elurraren kolore gorrixka edo arrosa da, batez ere Alpeetan edo Antartikan ikus daitekeena, eta zuzenean lotuta dago elurretan ugaritzen diren mikroalgekin. National Geographic-en arabera, izotzaren gainazalean mikroorganismoak ugaltzen direlako koloratzen da elurra. Mikroorganismoak aktibatzen dira tenperatura hilabete beroetan igotzen denean, eta ugaltzeko baldintza ezin hobeak sortzen dira.

Fenomeno hau berezia egiten duena mikroalgek elurrari nola eragiten dioten da. Elurra bizitzarako aurkako ingurunea dela dirudien arren, espezie mikroskopiko horiek muturreko baldintzetara egokitzea lortu dute. Fenomeno honen gakoa mikroalga espezifiko bat da: Sanguina nivaloides, astaxantina izeneko pigmentu gorri bat sortzeko gai dena. Substantzia horrek eguzki-babesle natural gisa jarduten du, eta algei erradiazio ultramorearen efektuei aurre egiten laguntzen die tenperaturak gora egiten duenean eta elurra urtzen hasten denean. Algak ez dira berez gorriak; pigmentu gorria sortzen dute, eguzki-erradiazioak eragiten duen kaltetik babesteko.

Informazio gehiago