Asmamena da txanka zaharrak bisagra bihurtzen laguntzen diguna, adibidez. Eta, bide batez, haiekin zer egin ez dakigun eta ingurumena degradatzen bakarrik laguntzen duten hondakin gogaikarriak desagerraraztea. Azken batean, asmamenari esker, balio ez digunari bizitza berria ematen ikasi dugu.

Hori da, funtsean, Lucas Muñoz diseinu estudioaren filosofia: berrerabiltzea, ez birziklatzea. Eta horrela, ia konturatu gabe, 20 urte daramatzate hondar-materialekin esperimentatzen, barruak eta espazioak diseinatzen eta beste bizitza bat ematen. Azken finean, filosofo frantses batek zioen bezala, zaborra lekuz kanpoko materia da. Leku hori aurkitzen badu, kulturan, egitura batean, diseinuan..., zaborra izateari utziko dio. Berrerabilpen horrek nola funtziona dezakeen erakusten duten adibide onak dira bere proiektuetako bi, Movimiento konpainiaren MO jatetxea eta, oraintsuago, Sancalen showrooma, biak Madrilen.

«20 urterekin Bic boligrafozko lanpara bat egin nuen, gauza erraza eta eskuragarria zelako, upcycling terminoa ezagutu baino lehen — azaldu du Lucas Muñoz Muñozek, burua estudioaren buru zela —. Kontzeptu hori ez zen materialekiko harreman-formula atseginagoa, ezta birziklatzea baino ere. Birziklatzeak energia asko eskatzen duelako; birziklatzeak ez luke inoiz lehen aukera izan behar, lehenengo aukera berrerabiltzea izan beharko litzateke; eta gero birziklatu egiten dira. Birziklatzean, gainera, materiala debaluatu egiten delako».

Informazio gehiago